Γράμμος, των συνόρων γραμμή

Φθινόπωρο 1989.  Μια εποχή που τα βουνά των συνόρων μας, μετά από χρόνια σιωπής, ήταν προσιτά για αναβάσεις ξανά.  Κάπου στο Γράμμο (1)…. «Άντε προχώρα», ακούστηκε η φωνή του συνορειβάτη μου.  «Βαριά η καλογερική» απάντησα περισσότερο στον εαυτό μου παρά στη φωνή, που αιωρείτο στην απλωσιά του χώρου.  «Άντε να ψηλώσουμε, πιάσε την πλαγιά μπροστά…

Σούλι, άνθρωποι και βουνά

Σούλι!  Όποτε ακούγεται αυτή η λέξη, ο νους μου τρέχει σε σχολικές γιορτές,  με τις ηρωικές μορφές ανθρώπων να στολίζουν τους τοίχους, σε απαγγελίες στίχων όπως «στ’ άρματα, στ’ άρματα το Σούλι πέφτει…», για να κλείσει με την παράξενη – με γεμίζει δέος – πράξη των γυναικών, που χορεύοντας πήδηξαν στον γκρεμό του Ζαλόγγου.  Ονόματα…