Χειμώνας, έρημα τα ορεινά χωριά..

..Η νύχτα καλά κρατεί και το κρύο κάνει τα μέλη του σώματος να μην γνωρίζουν το ένα το άλλο. Οι πρώτες αχτίνες του ηλίου αργούν να φανούν. Φώτισαν με το φως τους τις μακρινές ψηλές κορφές. Σμίγουμε αχτίνες του ήλιου και βήματά μας στον δρόμο για τα ψηλώματα. Το πόδια περπατούν στον χωμάτινο δρόμο που…

«Είσαι για βουνό; .. καλά»..

Το φεγγάρι είχε γεμίσει, ήταν σχεδόν αυγουστιάτικο. Το μοναδικό φεγγάρι του Αυγούστου, ευκαιρία να βρεθώ στις κορφές των βουνών μας, να περπατήσω νύχτα, να δοκιμάσω τον φόβο μου στα γαυγίσματα των τσοπανόσκυλων, να μείνω ξάγρυπνος στα ψηλώματα μέχρι να με βρει η αυγή..Ξεκίνησα την πρότασή μου με τον Στάθη, που μόλις είχε γυρίσει από θαλασσινά…