Προσέγγιση
Φτάνουμε μετά από ώρα στο στενό, αφού περάσαμε τον οικ. Τακτικούπολη και το ξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Έχουμε περάσει στην χερσόνησο των Μεθάνων (1) αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Περνάμε το ξωκκλήσι της Κοιμ. Θεοτόκου απ’ την άλλη μεριά της χερσονήσου, μπροστά μας ο ορεινός όγκος του Ασπροβουνίου, ύψ.842μ.(2), που τον γυροφέρνουμε και φτάνουμε στην κωμόπολη Μέθανα, όπου καταλαβαίνουμε ότι είμαστε στην χερσόνησο!
Η λουτρόπολη που βρίσκεται στα ΝΑ και κάτι η θάλασσα, κάτι η παραλιακή οδός με τους φοίνικες μας αποπροσανατολίζουν από τον σκοπό μας. Πίνουμε άλλον ένα καφέ και ξεκολλάμε, γιατί η ώρα περνάει και αν θέλουμε να φτάσουμε και να περπατήσουμε στο ηφαίστειο πρέπει να βιαστούμε. Αφήνουμε την θάλασσα και ανηφορίζουμε. Το πέτρωμα είναι διαφορετικό εδώ. Χωριά που έχουν τον κόσμο τους, χωριουδάκια πιο μικρά, βλέπουμε ξωκκλήσια, σιμώνουμε πάλι την θάλασσα όπου μαγευτικοί κολπίσκοι, ξωκκλήσια λιτά αλλά όμορφα, βλάστηση χαμηλή και ανάμεσά τους μονοπάτια που συνδέουν τα χωριά, πετρόστητα. Πέτρες, πέτρες αλλά αλλιώτικες, κοκκινίζουν ή πρασινίζουν, ανάλογα με τον ήλιο, όταν το φως του σκιάζεται σε σύννεφο ή ξαναβγαίνει σε «ξέφωτο».
Φτάνουμε στον οικισμό Καμένη Χώρα (3), τον προσπερνάμε και σταματάμε στο σημείο του δρόμου, που μας υποδέχονται οι σχετικές πινακίδες και η αρχή του μονοπατιού για το ηφαίστειο. ΣΤΟΠ. Ξεμουδιάζουμε και ενημερωνόμαστε γι’ αυτό, καθώς παρατηρούμε το πεδίο. Πεύκα ολόγυρα, πέτρες κοκκινίζουσες, ενώ απ’ ένα άνοιγμα διέκρινα θάλασσα, η οποία ξαφνιάζει, βρισκόμαστε ψηλότερα, σε βουνό ηφαιστειακό. Σκύβω να δω καλλίτερα και βλέπω ένδειξη μονοπάτι να οδηγεί στον Άγιο Νικόλαο. Όπως συνήθως κάνω, κάθε φορά δεν διαβάζω στον χώρο τις πινακίδες με τις πληροφορίες μέχρι τέλους, έτσι και τώρα δεν τις διάβασα, εκεί που έγραφε ότι η απόσταση για το ηφαίστειο είναι 25΄ λεπτά!. Μάλλον χαζεύω, γιατί ακούω τους υπόλοιπους της παρέας να έχουν μπει στο μονοπάτι για το ηφαίστειο και να μου φωνάζουν. Τους ακολουθώ τρέχοντας από πίσω τους, αγκομαχώντας. Το μονοπάτι καλοπατημένο ανηφορίζει, γυροφέρνει ανάμεσα σε πέτρινες μορφοποιημένες φόρμες, πεύκα και στο έδαφος οι ρίζες τους που έχουν βγει απ’ έξω, ξεσκέπαστες ή μήπως δεν αντέχουν την θερμοκρασία του Ηφαιστείου; Βιάστηκα και δεν συνειδητοποίησα ότι περπατάω στα πλευρά ενός ηφαιστείου, αρχαίου μεν αλλά ενεργού! Κάθε τόσο σταματώ και απολαμβάνω το πέτρωμα, τα πετρώματα, τον σωρό τους, τους όγκους πέτρας και τα πεύκα που προσπαθούν να βρουν άκρη να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τα καταφέρνουν να κρύβουν την θέα προς την θάλασσα, αλλά υπάρχουν και κάποια σημεία που τους ξεφεύγει. Το μονοπάτι οδηγεί με τη σιγουριά του πολυπατημένου και τα σημάδια του είναι εμφανή. Σιγά – σιγά, αθόρυβα θα έλεγα, μας φέρνει μέχρι το σημείο της σπηλιάς, όπου στον βράχο αναγράφεται Volcano. Κάποιοι επιχειρούν να μπουν πιο μέσα στην σπηλιά αλλά δεν βλέπουν τίποτα, (φακός; αν και διαθέτουν κινητά), αλλά τελικά δεν μπορούν και οι άνθρωποι που βγαίνουν από το άνοιγμα, μας πληροφορούν ότι «έχει πέσει βράχος και δεν μπαίνει κανείς».
Ο ηφαιστειακός κώνος της Καμένης, κοντά στον οικ. Καημένη Χώρα βρίσκεται σε υψόμ. 417μ. και ο κρατήρας του ηφαιστείου των Μεθάνων έχει διάμετρο 150μ.
Ξαπλώνω δίπλα σε ένα βράχωμα τύπου «ξαπλώστρα», έξω από την σπηλιά «στόμιο Ηφαιστείου», κλείνω τα μάτια και αφήνομαι στη σιωπή. Η αίσθηση του ηφαιστείου περνά μέσα μου, κάτι από δόνηση, αλλά για λίγο, γιατί ο Γιώργος με τσιγκλάει πετώντας πετραδάκια! Ιδιαίτερος χώρος, αλλά..
Παίρνουμε το μονοπάτι για πίσω ευτυχείς. Σε κάποια σημεία κατηφορικά βάζουμε και χέρι γιατί γλιστράει το έδαφος, σμίγουμε και με άλλες παρέες περπατάμε όλοι μαζί με γέλια και πειράγματα μέχρι το σημείο εκκίνησης. Είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι, και ας μην ακολουθούμε το ζευγάρι στην διχάλα για τον Άγιο Νικόλαο, που μας προτρέπουν να πάμε μαζί τους. Χωρίζουμε παίρνοντας αντίθετες κατευθύνσεις, με το ζευγάρι να μας αποχαιρετά με χαμόγελο, λέγοντάς μας ότι «εσείς χάνετε»!
Οι παρέες αποχωρούν μία – μία και εμείς κατηφορίζοντας βρίσκουμε την συνέχεια του ηφαιστείου στον οικισμό Καϋμένη Χώρα. Πιάνουμε την ρεματιά που είναι δίπλα στον δρόμο και σεργιανίζουμε ανάμεσα στα λιγοστά στιβαρά σπιτάκια. Σπίτια παλιά, πέτρινα, μονοκόμματα, με σκάλα και ταράτσα, και το μικρό μπαχτσέ. Απ’ την άλλη μεριά του δρόμου οι πέτρες του ηφαιστείου έχουν φτάσει μέχρι τις στέγες των σπιτιών. Κοιτάζουμε μία απ’ εδώ και μία απ’ εκεί. Παλιός τόπος, χρόνια ριζωμένος στο ξεθύμασμα του ηφαιστείου. Δεν δυσκολευόμαστε, κάνουμε λίγα βήματα ακόμη και ανεβαίνουμε στο μαγαζάκι, στημένο κάτω από τις κοκκινίζουσες πέτρες. Τι μαγαζάκι τούτο! Τα έχει όλα! Εκτός από φαγητό παίρνουμε και τις απαντήσεις για το ηφαίστειο, τα μονοπάτια και για τα σπιτάκια της Καϋμένης Χώρας. Ο τόπος έχει στα σπλάχνα του τόσα και τόσα! Εδώ, δεν χρειάζεται να σκαλίσεις! Έρχεται ο τόπος σε σένα..
Τάκη Ντάσιου, Φεβρουάριος 2023
Παραπομπές
(1)Γενικά
«Τα ηφαίστεια του νοτίου Αιγαίου μπορούν να χωριστούν σε δύο ζώνες, την τοξοειδή περικυκλαδική και την ενδοκυκλαδική ζώνη. Στην πρώτη ανήκουν και τα ηφαίστεια του Σαρωνικού κόλπου (Αίγινα, Μέθανα, Πόρος). Τα ηφαίστεια του νοτίου Αιγαίου συνδέονται με επιμήκη ρήγματα κατά μήκος του πτυχωμένου ελληνικού ορογενούς συστήματος και χαρακτηρίζονται από άφθονα αναβλήματα (σποδό, μύδρους, βολίδες) και πολλές φορές από ανατινάξεις του ίδιου του κρατήρα, ώστε να σχηματισθούν μεγάλες καλδέρες.
Από τα μικρορήγματα αυτά βγαίνουν υδρατμοί και διάφορα αέρια, που έρχονται από το υποκείμενο μάγμα, όπως διοξείδιο και μονοξείδιο του άνθρακος, υδρόθεια και διοξείδιο του θείου. Τα θερμά αυτά υλικά προκαλούν αποσύνθεση των πετρωμάτων, που διαπερνούν και ευρύνουν τα μικρορήγματα, ανοίγοντας έτσι πλατύτερους δρόμους για την έξοδο περισσοτέρων αερίων και υδρατμών από μάγμα. Οι αναφυσήσεις αυτές αερίων και υδρατμών από τη γη καλούνται Ατμίδες. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι υδρατμοί από τέτοιες ατμίδες μπορούν να δώσουν γένεση σε θερμές πηγές. Στην περίπτωση, που οι ατμίδες αποτελούνται κατά κύριο λόγο από διοξείδιο του άνθρακος, μιλάμε για Μοφέττα, όπως αυτή στην χαράδρα του Σουσακίου, κοντά στους Αγίους Θεοδώρους (Ισθμός Κορίνθου)». Ροδάκη Περικλή, Τριανταφύλλου Κώστα (Επιμ.)1960:Σύγχρονη γεωγραφία – Άτλας της Ελλάδος, τ. Α΄, σ.92 κεφ. Γεωγραφική ταξινόμηση των ελληνικών ηφαιστείων)
Μεθάνων χερσόνησος, Χερσόνησος της Τροιζηνίας, στο ΝΔ άκρο του Σαρωνικού κόλπου, ΒΔ του Πόρου και ΝΑ της Αίγινας. Έχει σχήμα σχεδόν ισοσκελούς τριγώνου, με την κορυφή προς Ν., όπου ένας ισθμός πλάτους π.300μ. την συνδέει με την απέναντι ξηρά, ενώ στις δύο πλευρές του σχηματίζονται οι όρμοι Θυννί ΒΔ και Στενό ΝΑ. Έχει μήκος Β-Ν περίπου 10 χλμ. Πλάτος επίσης περίπου 10 χλμ. και ύψος 740μ., σχεδόν στο κέντρο της (κορυφή Χελώνα), γύρω από το οποίο όμως υπάρχουν και άλλες κορφές: 713, 700, 692 και 626 μ. Οι ακτές της είναι απότομες στο μεγαλύτερο μέρος τους και στα ακραία σημεία τους σχηματίζονται τα ακρωτήρια Κρασοπαναγιά ή Παναγιά Δ, Καβαλλάρης Α, Άγ. Γεώργιος ΒΑ και Πούντα ΝΔ. Στη ΝΑ ακτή βρίσκεται ή λουτρόπολη Μέθανα.
«Η χερσόνησος των Μεθάνων είναι από την αρχαιότητα γνωστή για τις θερμοπηγές της, που αναβλύζουν κατά μήκος της ΝΑ ακτής της, και για το ηφαίστειό της, που για τελευταία φορά εξερράγη το 273 π.Χ. Από τα υλικά, που βγήκαν στην επιφάνεια σχηματίστηκε ο ηφαιστειακός κώνος της Καμένης, κοντά στον οικ. Καημένη Χώρα, σε υψ. 417μ. Ο κρατήρας του ηφαιστείου των Μεθάνων έχει διάμετρο 1250 μ.» (Σταματελάτου Μιχαήλ, Βάμβα Σταματελάτου Φωτεινή2012: «Γεωγραφικό λεξικό της Ελλάδας», τόμος Β, σ.209, ειδική έκδοση για την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, για αυτή την έκδοση Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη)
Μεθάνων στενό: Θαλάσσια περιοχής του Σαρωνικού κόλπου μεταξύ της Β ακτής της χερσονήσου των Μεθάνων, της Ν ακτής του νησιού Αγκίστρι και των ΝΔ ακτών της Αίγινας.
«Τα Μέθανα είναι μία ηφαιστειακή χερσόνησος στα νότια παράλια του Σαρωνικού. Μικρός τόπος, σμιλεμένος από εκρήξεις ηφαιστείων. Είναι απότομος και άγριος. Η γεωγραφία τον ευλόγησε και τον τιμώρησε με απομόνωση κι οι Μεθανίτες διέγραψαν μια ιδιόμορφη και εσωστρεφή πορεία στα βάθη των αιώνων. Δεν άφησαν πίσω Παρθενώνες αλλά πολλά μικρά μνημεία, αγωνία για επιβίωση, διάσπαρτα σε κάθε γωνιά της χερσονήσου. Έχουν δουλέψει σκληρά να δαμάσουν την άγρια φύση και να δημιουργήσουν μικρούς αυτάρκεις οικισμούς και εύφορους καλλιεργήσιμους θύλακες μέσα στα απότομα βουνά και τις απόκρημνες ακτές. Η φύση χάρισε στα Μέθανα τα ηφαίστεια και τις θερμές πηγές, που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του περιβάλλοντος και των κατοίκων και οι κάτοικοι μέσα στους αιώνες δημιούργησαν τα μονοπάτια, τα χωριά, τα αλώνια, τα πατητήρια, τα εκκλησάκια, τις πεζούλες, τις στέρνες και τόσα άλλα αξιοθαύμαστα έργα.
Οι φανατικοί φίλοι των Μεθάνων έψαξαν στον χώρο και τον χρόνο για να βρουν την πηγή της ανεξήγητης γοητείας και έλξη, που ένιωσαν όταν πάτησαν το πόδι τους εδώ.
Για τους αρχάριους εξερευνητές των Μεθάνων, εδώ θα βρουν κάποιες ιδέες για να ξεκινήσουν το ταξίδι τους σε αυτόν τον ιδιότροπο, άγριο και απομονωμένο τόπο» Ηλίας Ρίζος http://www.volcanotrails.gr
Τα ηφαίστεια των Μεθάνων.
«Η χερσόνησος των Μεθάνων αναδύθηκε από τον πυθμένα της θάλασσας μετρά από αλλεπάλληλες εκρήξεις ηφαιστείων που ξεκίνησαν 1.000.000 χρόνια πριν από σήμερα και ολοκληρώθηκε πριν 250.000 χρόνια περίπου. Για χιλιάδες χρόνια όλα ήταν ήρεμα εδώ και τα Μέθανα είχαν ήδη την σημερινή τους μορφή. Όμως, το 250 π.Χ. περίπου, ήρθε μια ακόμη μικρή έκρηξη. Την έκρηξη αυτή περιγράφει μεταξύ άλλων ο Παυσανίας στα συγγράμματά του, καθώς υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων, που τα διηγήθηκαν (Παυσανίας δε ζούσε κατά τη διάρκεια της έκρηξης της Καμένης Χώρας). Βάσει των διηγήσεων αυτών από την Καμένη Χώρα και μέχρι τη θάλασσα υπήρχε ένας εύφορος κάμπος ο οποίος καλύφθηκε από παχύρευστη λάβα. Ήταν μια ήρεμη έκρηξη που πιθανότατα διήρκησε μήνες και η συσσώρευση λάβας είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του βουνού, ύψους 400,, που βρίσκεται ακριβώς πίσω σας. Στην τελική φάση της έκρηξης το αργό ποτάμι λάβας έσβησε στη θάλασσα δυτικά της Καμένης Χώρας.
Τα ηφαίστεια των Μεθάνων δεν έχουν το χαρακτηριστικό σχήμα του κρατήρα. Η λάβα στα Μέθανα ήταν τόσο παχύρευστη, που συσσωρεύονταν καθ’ ύψος με αποτέλεσμα τη δημιουργία απότομων βουνών. Οι εκρήξεις εδώ συνήθως ήταν ήρεμες και διαρκούσαν πολύ. Κατά κανόνα όλες οι κορφές που βλέπετε γύρω σας είναι ξεχωριστές εκρήξεις διαφόρων εποχών. Στα βουνά των Μεθάνων διακρίνονται περίπου 30 διαφορετικές εκρήξεις. Στην κορυφή του ηφαιστείου της Καμένης Χώρας θα συναντήσετε ένα ρήγμα που δημιουργήθηκε πιθανότατα κατά την τελευταία φάση της έκρηξης καθώς μεγάλη ποσότητα λάβας έρρευσε προς την θάλασσα. Από την κορυφή μπορείτε νοερά να ακολουθήσετε τη ροή της λάβας μέχρι τη θάλασσα. Το ηλιοβασίλεμα από την κορυφή είναι πιο όμορφο από της Σαντορίνης. Η λάβα βάφεται κόκκινη ξανά, με τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου. Το ηφαίστειο των Μεθάνων είναι ενεργό, αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε πότε και πού θα γίνει η επόμενη έκρηξή του. Διάρκεια ανάβασης στην κορυφή του ηφαιστείου της Καμένης Χώρας: 25’ λεπτά». Ηλίας Ρίζος – http://www.volcanotrails.gr
(2) Βουνά (λόφοι) των Μεθάνων: Ασπροβούνι, ύψ. 842μ., και Χελώνη(α) υψ. 743μ.
Χελώνα, 740μ. (Χελώνη), «βουνό που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της χερσονήσου των Μεθάνων. Η χερσόνησος των Μεθάνων γεωγραφικά βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Ν. Αργολίδος και διοικητική υπάγεται στο Ν. Αττικής. Η χερσόνησος είναι γνωστή και ονομαστή από την αρχαιότητα για τις θερμοπηγές της και τα ιαματικά λουτρά της, καθώς και για το θεωρούμενο ενεργό ηφαίστειό της (τελευταία έκρηξη τον 3ο αι. π.Χ.). Σήμερα εκλύονται μόνο ατμίδες. Στο βουνό υπάρχουν 30 κρατήρες του ηφαιστείου, ο μεγαλύτερος δε έχει περίμετρο 150μ και βάθος 60μ. Τα πετρώματά του είναι ηφαιστειακά (ρυόλιθοι κ.α). Το βουνό έχει αναφερθεί σε παλιό κείμενο ως Λινό, ονομασία που δεν έχει ξανααναφερθεί. Η ψηλότερη κορφή του είναι η Χελώνα ή Χελώνη, ύψους 740μ. Άλλες κορυφές του είναι: Κορυφή,626μ., Κορυφή,587μ., Πετροκορυφή,592μ., Προφ. Ηλίας,713μ., Χιόνι,700μ.
Στα ΝΔ του βουνού μεταξύ των οικισμών Μεγαλοχώρι και Βαθύ βρίσκεται το σπήλαιο Περιστέρι, με εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Έχει μεγάλη είσοδο 32Χ10μ., μήκος 240μ. και εμβαδόν 3.950τ.μ. Ανάβαση στην κορυφή μπορεί να γίνει από τους οικισμούς Μεγαλοχωρίου, 145μ. και Μακρύλογγος (Μακρόλογγος και Άνω Μούσχα/Μούσκα) 145μ. σε 0230-0300ω. περίπου» (Νέζη Νίκου 2010:τ.2,σ.115)
(3) Οικισμοί:
Μεγαλοχώρι, υψ. 145μ. οικισμός της Τροιζηνίας στην χερσόνησο των Μεθάνων, ν. Αττικής νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων. Στα 1928 είχε 417 κατοίκους, 1940 > 425, 1951 > 536, 1961 > 344, 1971 > 298, 1981 > 263, 1991 > 226, 2001 > 413
Βαθύ, υψ.10μ. οικισμός ν. Αττικής στην Τροιζηνία, νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων κοιν. Μεγαλοχωρίου. Στα 1928 είχε 19 κατοίκους, 1940 > 28, 1961 > 57, 1971 > 66, 1981 > 70, 1991 > 137, 2001 > 170
Κουνουπίτσα, υψ.150μ. οικ. ν. Αττικής στην Τροιζηνία, νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων κοινότης Κουνουπίτσης. Στα 1928 είχε 371 κατοίκους, 1940 > 393, 1951 > 356, 1961 > 290, 1971 > 229, 1981 > 195, 1991 > 152, 2001 > 136
Παλαιά Λουτρά τα, (έως 1928 Κάτω Μούσχα) υψ.280, οικ. της Τροιζηνίας στην χερσόνησο των Μεθάνων νομού Αττικής νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων κοινότης Κουνουπίτσης. Στα 1928 είχε 156 κατοίκους, 1940 > 158, 1951 > 138, 1961 > 131,1971 > 101, 1981 > 75, 1991 > 68, 2001 > 34
Άγιος Νικόλαος, υψ.20μ. οικισμός της Τροιζηνίας στη χερσόνησο των Μεθάνων νομού Αττικής νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων, κοινότης Κουνουπίτσης. Στα 1928 είχε (-) κατοίκους, 1940 > (-), 1951 > (-), 1961 > 11, 1971 > 6, 1981 > 16, 1991 > 6, 2001 > 16
Κυψέλη (παλ. Κοσώνα έως 1954 Κοσόνα), υψ. 240μ. οικ. της Τροιζηνίας στην χερσόνησο των Μεθάνων, ν. Αττικής, νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων, κοινότης Κυψέλης. Στα 1928 είχε 199 κατοίκους, 1940 > 237, 1951 > 200, 1961 > 181, 1971 > 181, 1981 > 143, 1991 > 108, 2001 > 94
Μεγάλο Ποτάμι το, υψ. 140μ. οικ. της Τροιζηνίας στην χερσόνησο των Μεθάνων, ν. Αττικής, νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων, κοινότης Μεγαλοχωρίου. Στα 1928 είχε 89 κατοίκους,1940 > 112, (-), 1961 > 67, 1971 > 54, 1981 > 51, 1991 > 39, 2001 > 41
Άγιοι Θεόδωροι, ύψ 125μ. οικισμός στη χερσόνησο των Μεθάνων νομού Αττικής νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων κοινότης Κυψέλης. Στα 1928 είχε 176 κατοίκους, 1940 > 185, 1951 > 190, 1961 > 164, 1971 > 140, 1981 > 127, 1991 > 101, 2001 > 75
Μέθανα τα:1. (και Μεθώνη ή Μεθάνα), αρχαία μικρή πόλη της χερσονήσου των Μεθάνων, κοντά στον σημερινό οικ. Μεγαλοχώρι. Σώζονται λείψανα οχυρώσεως. Αναφέρεται και ιερό Ίσιδος
Μέθανα τα:2. υψ. 42μ., Οικισμός της Τροιζηνίας στη ΝΑ ακτή της φερώνυμης χερσονήσου, λουτρόπολη, ν. Αττικής νομαρχίας Πειραιώς, δήμου Μεθάνων. Στα 1928 είχε 490 κατοίκους, 1940 > 789, 1951 > 581, 1961 > 693, 1971 > 740, 1981 > 988, 1991 > 1.054, 2001 > 1.148. Οι ιαματικές πηγές των Μεθάνων, θερμοπηγές διαφόρων κατηγοριών, ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Στην σύγχρονη εποχή άρχισαν να χρησιμοποιούνται από το 1870 και να οργανώνονται από το 1906.
Καημένη Χώρα η (έως 1940 Καϋμένη Χώρα), υψ. 240μ. οικισμός ν. Αττικής στην χερσόνησο των Μεθάνων νομαρχίας Πειραιώς δήμου Μεθάνων, κοινότης Μεγαλοχωρίου. Στα 1928 είχε 101 κατοίκους, 1940 > 103, 1951 > 109, 1961 > 81, 1971 > 65, 1981 > 53, 1991 > 45, 2001 > 35. Κοντά ο κρατήρας του ηφαιστείου και ο ηφαιστειακός κώνος της χερσονήσου των Μεθάνων
«Καμένη Χώρα, το χωριό με τους 30 κρατήρες. Το όνομα του χωριού Καμένη Χώρα δεν είναι τυχαίο. Το μέρος καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου τον 3ο αιώνα π. Χ. Όταν η λάβα που ξεχύθηκε κατέκαψε τα πάντα στο πέρασμά της. Σύμφωνα με αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή υπήρχε ένας μυκηναϊκός πολιτισμός, κατά τον 14 αιώνα π.Χ. Η περιοχή, ωστόσο, κατοικήθηκε για πρώτη φορά τη Νεολιθική εποχή, πριν από περίπου 5.000 χρόνια. Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί, μεταξύ των οποίων ο Παυσανίας, ο Θουκυδίδης και ο Στράβωνας αναφέρονταν στην χερσόνησο ως Μεθήνη ή Μεθώνη. Η Καμένη χώρα βρίσκεται βορειοανατολικά της Πελοποννήσου και αποτελεί στην ουσία μία χερσόνησο στον Σαρωνικό. Έκτοτε, η ονομασία της περιοχής έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Τα Μέθανα γνώρισαν τεράστια ακμή κατά την Κλασική Εποχή, όπου ο οικισμός έκοψε δικό του νόμισμα, που αποτύπωνε στον θεό Ήφαιστο. Η χερσόνησος με τους τριάντα κρατήρες Το ανενεργό ηφαίστειο των Μεθάνων ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του νοτίου Αιγαίου, ανάμεσα στα ηφαίστεια της Σαντορίνης, της Μήλου και της Νισύρου. Η πρώτη καταγραφή έκρηξης του ηφαιστείου έγινε στα “Τροιζηνιακά” του Παυσανία τον 3ο αιώνα π.Χ. Αλλά και ο Στράβωνας αναφέρθηκε στην έκρηξη που άλλαξε τη γεωμορφολογία της χερσονήσου. Ο Οβίδιος, τοποθέτησε το γεωλογικό φαινόμενο στα 276 π.Χ. κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του ισχυρού Μακεδόνα Αντίγονου Γονατά. Σύμφωνα με την καταγραφή που πραγματοποιήθηκε το 1987, στην χερσόνησο υπάρχουν 30 κρατήρες, χερσαίοι και υποθαλάσσιοι. Ο μεγαλύτερος κρατήρας, πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, βρίσκεται στην περιοχή Θρονί, δυτικά της πόλης των Μεθάνων. Σύμφωνα με την καταγραφή που πραγματοποιήθηκε το 1987, στην χερσόνησο υπάρχουν στην περιοχή 30 κρατήρες, χερσαίοι και υποθαλάσσιοι. Σε μια από αυτές τις περιοχές οικοδομήθηκε το χωριό Καμένη Χώρα. Περιβάλλεται από κρατήρες ενώ τα λευκά γραφικά σπίτια του χωριού είναι χτισμένα ανάμεσα σε μαύρους όγκους στερεοποιημένης λάβας. Η ακριβής ημερομηνία που κατοικήθηκε η περιοχή είναι άγνωστη, ωστόσο μελετητές αναφέρουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Αρβανίτες που ήρθαν στην Ελλάδα περίπου το 1400 μ. Χ. Εξαιτίας της ιδιαίτερης μορφολογίας του εδάφους, σχηματίστηκαν πολλές σπηλιές, μικρότερες ή μεγαλύτερες, που αξιοποιήθηκαν από τους κατοίκους. Κατά τους χειμερινούς μήνες, οι σπηλιές έβγαζαν ζεστό αέρα και οι βοσκοί συνήθιζαν να σταβλίζουν εκεί τα πρόβατα και τις κατσίκες τους. Αντίθετα, το καλοκαίρι οι σπηλιές παραμένουν αρκετά δροσερές. Η Καμένη Χώρα περιβάλλεται από κρατήρες, ενώ τα λευκά γραφικά σπίτια του χωριού είναι χτισμένα ανάμεσα σε μαύρους όγκους στερεοποιημένης λάβας. Μάλιστα, παλαιότερα οι κάτοικοι αποθήκευαν τα τρόφιμα τους, για να μην σαπίσουν. Έφτιαχναν αυτοσχέδιες πόρτες και τις τοποθετούσαν μπροστά από την είσοδο των σπηλιών, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα φυσικό “ψυγείο”. Τα Μέθανα φημίζονται για τα ιαματικά λουτρά τους. Η ποσότητα σε θειάφι, αλλά και άλλα ηφαιστειακά μέταλλα και ορυκτά έχουν δώσει “ευεργετικές” ιδιότητες στο νερό των πηγών της χερσονήσου». (Η μηχανή του χρόνου)
Ορεινογραφίες 